Toplumumuz her geçen gün içten içe çürüyor…

Toplumumuz her geçen gün içten içe çürüyor. Gecenin zifiri karanlığında elindeki
mum ile insanlık adına kırıntılar arayan bizler, çocuk istismarları ile karşılaşıyoruz
maalesef. Beyinleri uyuşturma görevini muazzam bir şekilde yerine getiren
televizyon, yüreğimizi simsiyah bulutların yağmurları altında boğan haberleri
kulaklarımıza bir zehir gibi akıtıyor: Hayvanlara yapılan zulümler, kadın cinayetleri,
çocuklara yönelik taciz ve istismarlar…
Tüm bu vakalar tek tek incelendiğinde sapkınlıkların, tacizlerin, tecavüzlerin,
cinayetlerin arkasındaki psikolojik nedenler ortaya koyulabilir. Ancak, yapmamız
gereken parçalardan ziyade bütünün tamamına mercek tutmaktır. Toplumumuzdaki
bu yozlaşmayı çerçevemizi genişlettiğimiz takdirde küresel etkenleriyle birlikte
değerlendirmek mümkün olacaktır.
Meseleye din olgusunu göz önünde bulundurarak yaklaşmanın doğru olmadığı
kanısındayım. Eğer bu tür bir bakış açısı çözüm üretmek için yeterli olsaydı
çoğunluğu Müslüman olan ülkemizde kanımızı donduran olaylar ile karşılaşmazdık.
Allah katındaki tek din olan İslam’ın; insanların açgözlülüğü, riyakârlığı, para ile güç
hırsı, kişisel çıkarları, dünya mallarına olan esareti altında yozlaştığını söylemek
yanlış olmaz. Velhasılıkelam, tüccarların elinde sermaye olan din, kapanın elinde
kalıyor. Ülkemizde de bu tüccarların önünde uzanan sıranın sonunu görmek mümkün
değil.
Kullanmamaktan dolayı pas tutmuş olan beyinlerimiz; sorgulamamıza, muhakeme
etmemize izin vermiyor. Balık hafızalarımız ise bizleri dünü dahi hatırlama yetisinden
yoksun kılıyor.
Türk Ceza Kanunu tarafından belirlenmiş yaptırımlar da,etkisiz ve caydırıcılıktan
mahrum kalıyor. Devletimiz, mazluma kalkan olurken zalime karşı da keskin birer
kılıç olmalıdır. Üzerinde yaşadığımız topraklarda en büyük güç ve yetki sahibi
devlettir. Halkımız, bana dokunmayan yılan bin yaşasın zihniyetinden kurtulmalıdır.
Çocuk ve terör suçlarında verilen cezalar en ağır şekilde yeniden düzenlenmeli ve
gerekli yasal adımlar atılmalıdır.